آران و بیدگل نیوز به نقل از شبستان: فلزات سنگین از عمده‌ترین آلاینده‌های محیط‌ زیست محسوب شده و از نظر سمی بودن در درجه نخست قرار دارند.


این فلزات تجزیه نمی‌شوند، در زنجیره‌ غذایی به گردش در می‌آیند و حتی در مقادیر کم نیز سمی و خطرناک هستند و به عنوان آلاینده اصلی در گیاهان، جانوران و انسان محسوب می‌شوند.
 
با توجه به توانایی جانوران در جذب و انباشته نمودن فلزات سنگین در اندام‌های خود، تعیین غلظت این فلزات در بسیاری از موجودات زنده، شاخصی مناسب به منظور ارزیابی سلامت اکوسیستم است که موجب آگاهی مدیران و برنامه‌ریزان محیط زیست از تغییرات محیطی این آلاینده‌ها و پیش‌بینی آثار جانبی آن‌ها می‌شود.

یکی از گروه‌های مطلوب جانوری در این زمینه جوندگان هستند، به طوری که جوندگان به آلودگی فلزات سنگین حساسیت بسیار زیادی دارند و همچنین الگوی توزیع فلزات سنگین در بافت‌های جوندگان بسیار شبیه به بافت های بدن انسان است. از همین‌ رو در اغلب پژوهش ها، از جوندگان به عنوان جایگزینی برای انسان‌ها استفاده می‌شود.

 بنابر اذعان کارشناسان و پژوهشگران محیط زیست، اکوسیستم کویری آران و بیدگل بویژه در کویر مرنجاب و منطقه شکار ممنوع یخاب در کشور بی نظیر است و تنوع پوشش گیاهی و جانوری بی نظیر و کمیاب همچون یوزپلنگ آسیایی، نمونه هایی کمیاب از عقرب، موش قهوه ای، جربیل، قوچ نیازمند مدیریت قوی برای بقا است.

از سوی دیگر، منابع آلاینده متعددی از جمله کارخانه فولاد، شهرک های صنعتی با بیش از ??? واحد تولیدی، کوره های آجرپزی در شهرستان آران و بیدگل واقع است که این پوشش گیاهی و جانوری را تهدید و ضرورت انجام اقدامات لازم برای کنترل و کاهش مقادیر آلاینده ها را دوچندان می کند.

محمد زرین تاب و دکتر روح اله میرزایی عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین دانشگاه کاشان در مدت دو سال پژوهشی با هدف بررسی میزان آلاینده های فلزات سنگین در اندام های مختلف دو گونه جونده (موش قهوه ای و جربیل بزرگ) به انجام رسانده اند که گزارش کامل تحقیقات این دو محقق در نشریه آی اس آی Chemosphere منتشر شد.

 علاقه مندان برای مشاهده مقاله در مجله مذکور اینجا کلیک کنند.