هوالباقی\"شعر، روایتِ متفاوتِ انسان از هستی است و\" هستی\"، در نگاه شاعران -از دیرباز تا امروز- همواره با قرائت هایی قرابت داشته است که توام با تِذکار و تنبُّه نسبت به جلوات دنیایی بوده است.به دیگر سخن، دنیاگرایی و دنیازدگی و هر آنگه رنگ فنا دارد همواره در سخن سخنورانِ آگاه مورد نکوهش قرارگرفته و البته بهره مندی از مواهب انسان ساز آن را نیز یادآور شده است.جهان بینی این طیفِ شاعران که عموما با منطق معرفت شناسانه همراه است مورد اقبال عمومی هم بوده و مردمان هر عصر و دوره ای با آثار چنین سخنورانی بیشتر ارتباط برقرار کرده اند.آنان به نوعی رسالت پیامبری و پیام آوری حکیمانه -به زبان شعر- برای مردم هم روزگار خود را بر دوش داشته اند.شعر اخلاقی، شعر اجتماعی، شعر آیینی و در یک کلام شعری که برآمده از فطرت پاک انسانی و انسانیت باشد؛ آن شعر ماندگار خواهد ماند.در پهنه شعرِ شاعرانِ \"کویرنشین\"، طبیعت و ذاتِ شعر، بیشتر خاستگاهی درونی و دلی دارد.تصویرهای شاعرانه بیشتر آیینه ی باورها، آیین ها و آرمان های درونی است که در قامتِ کلام، جان گرفته و بر لوحِ جان می نشیند.نمونه عینی این سیاق ادبی را می توان در آثار \"استاد عباس امینیان آرانی\" متخلص به \"امین\" سراغ گرفت.\"عباس امینیان\" غزل سرای بدیهه گوی نازک اندیشی بود که شعرش، رایحه صداقت و صراحت داشت. بی پیرایه و روان سخن پردازی می کرد اما سخنش سرشار از آرایه های معنایی و معنوی بود.در دوران طلایی فعالیت انجمن ادبی هلال(ع) در دهه های ?? و ?? او یکی از سرآمدانی بود که غزلیات بویژه بدیهه پردازی هایش برای حاضران خاطره انگیز می شد.بواسطه نسبتش با خاندان ابن روح و روح الامین که در مرثیه سرایی و تعزیه نویسی، یدِطولایی در هیات سقایی آران داشتند او نیز به اقتفای آنان، نوحه ها و مراثی جاندار و پُر مغزی دارد که همواره در دستجات عزاداری مورد استفاده ذاکران اهل بیت علیهم السلام بود.امینِ آرانی علیرغم نام خاندان پرآوازه اش که جملگی اهل علم و ادب و هنر بشمار می روند هیچگاه طالب شهرت و فضل فروشی نبود.از دنیا سرمایه ای جز فرزندانی تحصیل کرده و خدوم نداشت؛ با حقوق بازنشستگی سرکرد و ذوق و قریحه اش را وقف اخلاق و انسانیت و معرفت اندوزی کرده بود.از این شاعر پیشکسوت دفتر شعری برجای مانده که نمونه هایی از آن در برخی تذکره ها ی معاصر آمده و دیوان شعرش از سوی فرزند ذکورش در دست تنظیم و انتشار است.استاد امینیان در چند سال اخیر بدلیل کهولت سن و بیماری، خانه نشین بود اما طبع دلنشین او از سال های دور همچنان ذائقه اهل شعر و ادب را معطر ساخته بود.او مرد همیشه بهار بود اما دریغ در آستانه بهار طبیعت ????، از میان ما رخت بر بست و با سرودن آخرین غزل زندگی به دیار ازلی پیوست.روحش با اولیاء الهی محشور و نامش در دفتر خادمان آل الله جادوانه باد.?? اسفند????.میثم نمکی

;