"کلاغو" باشد یا "آهو" فرقی نمی‌کند؛
"خورشید" باشد یا "ماه"؛
"بنده" یا "گمراه"؛
"کوه" یا "کاه"؛
"رعیت" یا "شاه"؛
بر عکسِ همه‌یِ دنیا، همه می‌آیند "حرم"، حتی روزهای تعطیل.

اما این بار، "برعکس"، فقط تفاوت در آهنگ نیست، تجانس در شعر نیست، بر عکس، تفاخر  است.

قطعه‌یِ "برعکس"، جدای از شاعر و آهنگ‌ساز، نماهنگ‌ساز، آوا به آوای امید، آنچنان لب‌به‌لب سرِ ضرباهنگ، نماها را تنظیم کرده که به واقع تاثیر هنرنماییِ نماهنگِ این کارِ معنوی، برعکسِ همه‌ی آثارش، ملموس‌تر است.

در این حرم، "برعکس" یعنی نه‌ اینکه فقط تو به کبوترهای حرم دانه هدیه کرده باشی، کبوتران هم به تو دانه‌های رافت برمی‌گردانند.

"برعکس"، یعنی نه اینکه زیر قبه‌ی فیروزه‌ای گنبد گوهرشاد باشی، بلکه مهربانیِ آقا را در فیروزه‌ای‌ترین حالتش، روی دستت حس می‌کنی.

"برعکس"، یعنی اینکه وفق حرکت معکوس عقربه‌یِ ساعت روبروی سقاخانه‌، لحظات حضور در حرم جزءِ عمرت محسوب نمی‌شود.

و بالاخره "برعکس"، یعنی اینکه امید معنوی آرانی بر عکس سایر آثارش مدت‌ها منتظر خلق این اثر بوده و حالا همه را معنوی‌تر از همیشه به حرم برده است: "السلام علیک یا علی‌بن‌موسی‌الرضاالمرتضی"