اللهيار صالح در 27 ارديبهشت 1276هـ.ش مطابق با 24 ذي¬الحجه 1315هـ.ق در روستاي آران، از توابع شهر كاشان به دنيا آمد. پدر او، ميرزا حسن خان مبصرالممالك نايب الحكومه ناحيه ی آران بيدگل و نوش آباد بود.

اللهيار صالح، تحصيلات ابتدايي را در مدرسه ی مظفريه ی و علميه ی كاشان فراگرفت. سپس به تهران آمد و در سال 1293 وارد كالج امريكايي شد و دوره‌ی شش ساله ي متوسطه را با احراز به مقام شاگرد اولي در مدت چهار سال گذراند و كاملا به زبان انگليسي مسلط گرديد و موفق به اخذ مدرك ديپلم شد. وي تحصيلات خود را در اين حد متوقف كرد و ديگر آن را ادامه نداد.

اللهيار صالح در سال 1297 وارد سفارت امريكا شد و در آنجا سمت مترجمي و مستشار ايراني گرفت. صالح از اوان جواني به استفاده از ايالات متحده امريكا به‌عنوان نیروي سوم در ايران اعتقاد داشت.

در سال 1306، اللهيار صالح به واسطه ی آشنايي و دوستي و به تقاضاي علي‌اكبر داور، كه در آن زمان وزير عدليه بود، از سفارت امريكا استعفا داد و با سمت بازپرس، به اصطلاح آن زمان مستنطق وارد وزارت عدليه شد و تا رتبه ي هفت قضايي در وزارت عدليه ارتقا يافت.

 با همين رتبه به عنوان يكي از اعضاي علي‌البدل ديوان عالي كاركنان، يا ديوان عالي جزايي عمال دولت، منصوب شد. در سال 1307، از سمت مستنطقي اول تهران بركنار شد و به اداره¬ي عدليه¬ي شهر اصفهان انتقال يافت و يك سال در آنجا سمت مدعي‌العمومي بدايت (دادستان) را عهده‌دار بود. در سال 1312 كه داور به وزارت دارايي رفت و عهده‌دار پست‌های متعدد از جمله معاونت مالیه بود.

در سال 1321 براي نخستين بار در كابينه ي قوام و پس از او در كابينه ي سهيلي به وزارت دارايي منصوب گرديد. ولي به علت اختلاف با دكتر ميلسپو و شاه از اين سمت استعفا داد.

 دكتر ميلسپو با همه ي اختلافاتي كه با صالح داشت در كتاب "امريكايي‌ها در ايران" كه پس از مأموريت دوم خود نوشته است از صالح به عنوان پاكدامن‌ترين وزير دارايي ايران كه اهل سوء استفاده نبود، نام برده است. صالح در كابينه‌ي صدرالاشرف (محسن صدر) وزير كشور شد و در دوران نخست¬وزيري دوم حكيمي، عنوان وزارت مشاور يافت.

صالح همچنين در همين موقع در سال 1324 وارد حزب ايران شد. در سال 1325، حزب ايران ابتدا با حزب ميهن، كه آن حزب را خود جذب كرد، و پس از آن با چند حزب سياسي ديگر از جمله، حزب توده¬ی‌ ايران، حزب دموكرات كردستان، فرقه ی دموكرات آذربايجان، حزب جنگل و حزب دموكرات ايران، ائتلاف كردند و جبهه ی موتلفه ي احزاب آزادي‌خواه را به وجود آوردند.

 صالح از اين ائتلاف، طرفداري كرد، چون اعتقاد داشت كه ائتلاف مزبور، چپ‌گران افراطي را از تندروي بازخواهد داشت و از تجزيه ي آذربايجان جلوگيري خواهد كرد. اين ائتلاف سبب شد تا حزب ايران، به ويژه اللهيار صالح، حربه‌اي به دست مخالفان خود بدهد. 

در مرداد 1325 كه قوام السلطنه با شركت سه وزير از حزب توده، كابينه‌ي ائتلافي تشكيل داد، صالح نيز از جانب حزب ايران در كابينه¬ی ائتلافي شركت كرد و وزير دادگستري شد. در اين سمت، وي دست به تغييرات وسيعي در دادگستري زد كه از جمله آن تعويض رئيس ديوان عالي كشور و دادستان كل بود.

صالح در سال 1326، به عنوان رهبر حزب ايران در اقدامي بي‌سابقه، تأييد و پشتيباني خود را از اصل چهار ترومن اعلام كرد. پذيرفتن اين اصل سبب انتقاد شديد به وي و حزب شد.